Handbal Extra

Welkom op de website van Cabooter HandbaL Venlo.

Cabooter HandbaL Venlo is er voor iedereen. We zijn een veilige plek waar iedereen kan meedoen en elkaar kan ontmoeten. Plezier, passie en persoonlijke ontwikkeling vormen daarbij de basis. Waar deze elementen absoluut een grote rol spelen, is bij ons HandbaL Extra team.

Iedere dinsdag traint er een klein team van toppers met een beperking, onder leiding van Eefke Houben en Maud de Swart, in de kleine zaal. In Limburg zijn circa vijf van deze teams actief, waaronder deze in Venlo. Deze groep jongeren is uitbundig en enthousiast. Daarnaast houden ze ervan om samen bezig te zijn, een balletje te gooien en zo af en toe aan een toernooitje deel te nemen. Op deze manier kunnen ze hun energie kwijt, werken ze aan hun motorische vaardigheden, zijn ze lekker in beweging en worden ze, ieder op zijn eigen niveau, keer op keer weer uitgedaagd.

Wil jij een keer mee komen trainen met dit team, stuur een bericht aan info@handbalvenlo.nl en we nemen contact met je op!

Het Team

Het team van HandbaL Extra bestaat momenteel uit 8 toppers, waarvan de meesten al jaren een vast onderdeel van het team zijn; Sjuulke, Bas, Niels, Ilyas, Gijs, Layla, Aytac en Lavinia

Voor het Magazine maakten we een leuk artikel dat de sfeer in deze groep erg goed weergeeft! Lees hier verder en laat je enthousiast maken door de spelers zelf!

De sfeer op dinsdag is ontspannen en rond zessen druppelt iedereen binnen. De een komt met de taxi en een groepje wordt afgezet door de ouder die die week ‘taxidienst’ heeft. De vroege vogels komen meteen in actie; er wordt rustig een balletje getrapt (!). Eenmaal compleet wordt de training begonnen met een spelletje, pionnen omgooien. Het fanatisme is al meteen zichtbaar; geconcentreerde gezichten, een beetje gefoetel van Gijs, gejuich bij een treffer en af en toe een beetje gevloek als het niet lukt. De punten worden verdeeld en uiteindelijk is er een winnaar. Maar winnen is hier helemaal niet belangrijk. Ilyas: ‘Verliezen is wel jammer, maar dat hoort erbij. Dat het gezellig en leuk is, dat is veel belangrijker.’ En als er dan toch eentje boos wordt na een verloren partij? Bas: ‘Dan zeggen we dat het niet om winnen gaat, maar om het spel.’ Ilyas: ‘Boos worden heeft toch ook geen zin?!’. En zo simpel is het! En hoewel verliezen niet erg is, willen ze wel allemaal heel graag winnen. En als de keus wordt voorgelegd, dan spelen ze allemaal liever een toernooi dan dat ze komen trainen. Al is er overigens niet eentje die wel eens met tegenzin naar de training komt, in tegendeel. Eefke: ‘Deze groep is, op vakanties na, eigenlijk altijd compleet!’

Ilyas is de kletskous van het team. Hij vertelt honderduit. Maud: ‘Handbal is voor hem een uitlaatklep.’ En dat blijkt. Vrolijk vertelt hij verder: ‘Handbal geeft mij een rustmoment. Ik kan mijn energie kwijt. Voor de wedstrijd voel ik wel spanning, wat wordt de opstelling, hoe zal het gaan? Maar het is altijd leuk en je kan er altijd beter van worden want je leert veel. En het wordt steeds leuker als je beter wordt!’ Ilyas vertelt dat hij ook thuis iedere dag traint: ‘Bij mijn moeder train ik met kratten met flessen water, die til ik dan op, zo krijg ik spierballen en kan ik nog harder gooien.’ Heerlijk die toewijding en dat enthousiasme.

Beter worden, maar dan vooral ieder op zijn eigen manier, dat is waar het om draait in deze trainingen. ‘We werken door middel van spelletjes aan de motoriek en dagen iedereen uit op een persoonlijke vlak. Wat voor de een makkelijk is, is dat voor de ander niet, dus verwachten we ook van iedere speler iets anders. Waar nodig stellen we persoonlijke doelen. Zo hebben we met Ilyas gewerkt aan de sprongworp. Die wilde hij graag leren, dus dan gaan we daarvoor.’ Zowel Eefke als Maud hebben zelf jaren gehandbald en hebben dan ook alle kennis van het spelletje in huis. Vul dat aan met hun enthousiasme, toegankelijkheid en liefdevolle aanpak en je hebt de juist combinatie te pakken voor deze speciale taak. ‘Uiteraard hebben we wat eenvoudigere regels. We richten ons vooral op het vangen en gooien, de drie passen en waar mogelijk op het vrijlopen.’ Maar dat laatste is zo makkelijk nog niet, aldus de spelers zelf.

Er worden onderling veel grapjes gemaakt, maar er wordt ook serieus getraind. Niels: ‘Niet alleen maar grapjes maken!’ Niels wil ook graag dat er serieus wordt getraind. Hij is dan zelf ook erg fanatiek. Als fan van Pien uit dames 1, was hij dan ook wel even verdrietig toen de Anananascup met Quintus mee naar huis ging. Hopelijk heeft hij komend seizoen meer geluk en kan hij meemaken dat er mooie prijzen worden gewonnen door de dames. Hij is vaste kijker van onze livestream, dus als dat lukt, dan gaat het zeker niet aan zijn neus voorbij!

Sjuulke is de rustigste van het stel, maar eenmaal aangespoord door Eefke vertelt ze over de leuke uitjes die ze als team ieder jaar op de agenda hebben staan. Af en toe wordt er een ijsje gegeten samen en eens per jaar komen de Pieten op bezoek. Maar favoriet is toch wel de afsluiting van het seizoen, in de snackbar. ‘Ook de sociale kant is belangrijk in deze groep.’

Dat deze toppers niet stil kunnen zitten, dat is mij wel duidelijk. Gijs, al jaren onderdeel van het team, doet buiten handbal ook nog aan judo. Maar handbal heeft toch wel de voorkeur en dan staat hij het liefst in de goal. Bang voor de bal is hij dan ook niet, en voor mijn ogen houdt hij de ene na de andere uit het doel. En dat met een brede grijns op zijn gezicht. Met diezelfde grijns vertelt hij over zijn leukste handbalmoment. Dat was toch wel toen hij bij Bevo met heren 1 mocht oplopen voor de wedstrijd. En stiekem hoopt hij dan ook dat dat met Dames 1 van Cabooter HandbaL Venlo dit seizoen ook een keer gaat gebeuren.

Als laatste raak ik met Bas aan de praat, de meest competitieve van het stel. ‘Ik wil graag winnen, kampioen worden!’ Ook thuis speelt hij graag een potje handbal, waar hij pas nog een training heeft gehad van Angela van dames 1. ‘Die heeft in het Nederlands team gespeeld!!’ Hij kijkt er naar uit om snel weer toernooien te mogen spelen. Eefke: ‘Dit team was zo’n beetje het eerste team dat moest stoppen in verband met Corona, en ook het laatste dat weer mocht beginnen.’ Doordat de meesten van hen begeleid wonen, hebben ze in de periode van Corona wekenlang alleen maar binnen gezeten en was trainen maandenlang geen optie. ‘Zijn we klaar?’ roept Bas, hij wil verder spelen. Het stilzitten heeft hem lang genoeg geduurd, trainen is ook veel te leuk.

Na een uurtje komt aan de gezellige training en de leuke kletspraat een eind. Wat was het leuk en wat hebben de trainsters, én ik, daarvan meegenoten!

Weten jullie iemand die ook eens wil komen genieten van handbal, in een gemoedelijke en gezellige sfeer, meld je dan gerust. Ze zijn het er allemaal mee eens dat het met meer mensen nóg gezelliger wordt!

Toppertjes, bedankt! Veel succes het komend seizoen, en vooral, veel plezier!